LØ√Є Is иØT a GaMЄ

خدایا به کدامین جرم این سرنوشت دچارم شد

اگر بنویسم دوستت ندارم،تو را نمیخواهم،دوری تو را نمی توانم تحمل کنم،

یا اینکه میتوانم تو را فراموش کنم،دروغ گفته ام.

پس می نویسم دوستم نداشتی،من را نمی خواستی،دوری ام را حس نمی کردی،

تو حتی نگاهت را از من دیریغ کردی.تنها امیدم همان نگاهت بود که ساده از من ستاندی.

پس بذار بنویسم دیگر برایم مهم نیستی هر چند که دروغ گفتم ولی حتی اگر روزی دوباره ببینمت فایده ای ندارد.

درون مردابی فرو رفتم  که هر چه بیش تر دست و پا میزنم بیش تر فرو میروم.

برایت فراموش شدم.

باشه میرم از خاطراتت ولی بدان که تو از خاطرات من نخواهی رفت.

شاید روزی بفهمی که احساس من چه بود.

امیدوارم که بهفهمی...

ولی بدان در قلب شکسته من یرای همیشه جا داشتی اما منو شکستی.چرا؟؟

من حتی کوچکترین اهمیتی هم نمی دهم.دیگه برام مهم نیست.

نمی نویسم به امید دیدار چون امیدی به دیدار ندارم...

نظر یادتون نره

به نام خدایی که همین نزدیکی هاست

دیشب قبل از خواب افکار تو ذهنم را مشغول کرد

چندین سال بود که اینگونه گریه نکرده بودم

بر روی بالشم شش اشک بی صدا فرو ریختند

اولین اشک به خاطر لبخندت بود که دلتنگش بودم و لبهای باریکت

که آرزوی بوسیدنش را دارم

دومین اشک برای صورت مهربانت و فکر آغوش پرمهرت بود

سومین اشک هنگامی که به چشم های زیبایت فکر می کردم ناگهان پایین ریخت

چهارمین اشک روی صورتم غلتیدبه جای این بالش تو باید در جایش بودی

پنجمین اشک فقط برای یک دلیل پایین آمد

احساس کردم که عشقم به تو کاملا نشان داده نشده

است عزیزم واقعا دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است

و در این هنگام بود که ششمین اشک بی صدا نیز فرو ریخت !!!!

هر چند تو بی وفایی ولی من هنوزم به یادتم...

نظر یادتون نره

خدایا به هر کس دوست میداری بیاموز که عشق از زندگی کردن بهتر است

یک روز شاهد صحنه ای بودم که واقعا حالمو گرفت.یک پسر تقریبا ۲۰ ساله ای

با یک شاخه گل رز روبروی در یک کلاسی تو دانشگاه وایساده بود...

برای خواندن کامل متن به ادامه مطلب بروید

رفتي در فصلي که تنها اميدم خدا بود و ترانه و تو که

دستهايت سايه باني بود بر بي کسي هاي من...

تو که گمان مي کردم از تبار آسماني و دلتنگي هايم را در مي يابي

تو که گمان مي کردم ساده اي و سادگي ام را باور داري

و افسوس که حتي نمي خواستي هم قسم باشي...

افسوس رفتي...

ساده ، ساده مثل دلتنگي هاي من و حتي ساده مثل سادگي هايم!

من ماندم و يک عمر خاطره و حتي باور نکردم اين بريدن را

کاش کمي از آنچه که در باورم بودي ، در باورت خانه داشتم!

کاش مي فهميدي صداقتي را که در حرفم بود و در نگاهت نبود

کاش مي فهميدي بي تو صدا تاب نمي آورد...

رفتي و گريه هايم را نديدي و حتي نفهميدي من تنها کسي بودم که...

قصه به پايان رسيد و من هنوز در اين خيالم که چرا به تو دل بستم

و چرا تو به اين سادگي از من دل بريدي؟!!

که چرا تو از راه رسيدي و بانوي تک تک اين ترانه ها شدي؟!!

ترانه هايي که گرچه در نبود تو نوشته شد

اما فقط و فقط مال تو بود که سادگي ام را باور نکردي!

گناهت را مي بخشم!

مي بخشمت که از من دل بريدي و حتي نديدي

که بي تو چه بر سر اين ترانه ها مي آيد!

نديدي اشک هايي را که قطره قطره اش

قصه ي من بود و بغضي که از هرچه بود از شادي نبود!

بغضي که به دست تو شکست و چشماني که از رفتن تو غرق اشک شد

و تو حتي به اين اشکها اعتنا نکردي!

اعتنا نکردي به حرمت ترانه هايي که تنها سهم من از چشمانت بود!

به حرمت آن شاخه ي گل سرخ که لاي دفتر ترانه هايم خشک شد!

به حرمت قدمهايي که با هم در آن کوچه ي هميشگي زديم!

به حرمت بوسه هايمان ! نه!

تو حتي به التماس هايم هم اعتنا نکردي!

قصه به پايان رسيد و من همچنان

در خيال چشمان سياه تو ام که ساده فريبم داد!

قصه به پايان رسيد و من هنوز بي عشق تو از تمام رويا ها دلگيرم!

خدانگهدار ... خدانگدار...

نظر یادتون نره

از من نپرس چقدر دوستت دارم

اينجا در قلب من حد و مرزي براي حضور تو نيست

به من نگو که چگونه بي تو زيستن را تمرين کنم

مگر ماهي بيرون از آب ميتواند نفس بکشد

مگر مي شود هوا را از زندگيم برداري و من زنده بمانم

بگو معني تمرين چيست ؟

بريدن از چه چيز را تمرين کنم ؟

بريدن از خودم را ؟

مگر هميشه نگفتم که تو هم پاره اي از تن مني ...

از من نپرس که اشکهايم را براي چه به پروانه ها هديه مي دهم

همه مي دانند که دوري تو روحم را مي آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردي که ميهمان لحظه هاي بي کسي ام باشند

نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگير ...

هواي سرد اينجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگير که سخت تنهام...

نظر یادتون نره